Brownsberg enzo

Vorige week was een drukke week. Dinsdag hadden we dan eindelijk onze Belgische dag op O.S. Domburg. Een dag waarbij elke klas kennis kon maken met drie verschillende provincies van België. Elke provincie had een hoek met een activiteit die bij de provincie paste. Met behulp van een doorschuifsysteem maakten de leerlingen dus een reis door België. Uiteindelijk werden alle provincies samen gebracht tot het hele België. Een zeer geslaagde dag!

Woensdag kwamen de studenten van Nieuw-Amsterdam een kijkje nemen in onze school en vrijdag gingen wij bij hun op bezoek. Aansluitend bij het schoolbezoek zijn we naar het openluchtmuseum van Nieuw-Amsterdam gegaan. Hier zagen we een stukje mooie natuur met waterlelies die tot 45kg kunnen dragen! Ook nog enkele gebouwen van vroeger: de kruitschuur, de gevangenis, een gezonken schip… Veel te vroeg moesten we al weer terug richting de school om de schoolbus te kunnen nemen.

En dan was het weer weekend, een weekend waar we al even naar uitkijken: het weekend naar Brownsberg! Zaterdagochtend kwam een bus ons ophalen, niet zo’n gammel busje dat je hier in de stad ziet, maar echt een stevige bus om U tegen te zeggen. En dat was ook nodig bleek later… Nadat we iedereen hadden opgepikt, de koelboxen hadden voorzien met ijs kon onze tocht echt beginnen. Na enkele uren rijden kwamen we aan bij een modderige, oranje zandweg met een grote pijl: Brownsberg. Nu begon de toch van 13km naar de top van de berg. Een uur zou het duren. Al hobbelend en slippend gingen we de berg op. De gapende afgronden kwamen soms gevaarlijk dichtbij. Met tegenliggers was het soms spannend want zo breed was de pad niet. Alles goed en wel tot we in een bocht plotseling niet meer voor of achteruit raakte, we zaten vast! Gelukkig niet aan een afgrond, maar nog steeds muurvast. De bus helde gevaarlijk over waardoor de chauffeur vroeg of we allemaal aan de linkerkant wilden gaan zitten of staan. Na enkele spannende minuten zijn we uit de bus gestapt om de schade te bekijken. En ja, de banden stonden tot halverwege in het slijk en de zijkant van de bus zat tegen de berm aangedrukt. Na overleg tussen de chauffeur en onze gids Sergio zijn we te voet verder gegaan. Na een stevige en vooral heel warme wandeling kwamen we op de Brownsberg aan. Het uitzicht was adembenemend! We keken uit over het Brokopondostuwmeer met zijn kleine groene eilandjes, prachtig om te zien! Na het middageten gingen we naar de eerste watervallen, eerste een mooie toch door de ‘jungle’ om dan aan te komen bij de Leo vallen. Een hoge, koude, maar mooie waterval. Terug boven op de berg werden we verrast door de gastheer met een vogelspin, deze namen de dappere en uiteindelijk ook de iets minder dappere onder ons graag op hun hand, arm of gezicht. Een unieke ervaring! Ons gezelschap is dit weekend ook uitgebreid met een baby neusbeer. Deze was op de berg gevonden zonder ouders. Hij werd goed verzorgd en we kregen de taak hem naar de zoo in Paramaribo te brengen waar hij een nieuw bestaan zou krijgen. We sloten de avond op een zeer gezellige en sfeervolle manier af.

 

Zondag werden we wakker en waren er al onmiddellijk brulapen in de buurt, roskleurige apen die door de bomen kruipen, toen maakten ze nog niet veel lawaai. Later op de dag zagen we nog een groep brulapen, al moet ik misschien beter zeggen ‘hoorden’ we nog een groep brulapen. De apen zijn niet zo heel groot, maar er komt heel wat geluid uit! Niet gedacht dat er zoveel lawaai uit zo’n kleine aap kon komen. Later zijn we nog naar de Irene vallen gewandeld. Onderweg kwamen we nog een bruine (gif)slang tegen. Deze waterval was heel anders dan de eerste, deze had verschillende delen waardoor het water iets zachter neerkwam. Na even te hebben genoten in het frisse water begonnen we aan onze zware klim terug de berg op. Zeer vermoeiend en de gladde boomwortels hielpen ook niet echt. Toen we allemaal wat oververhit waren, begon het gelukkig te regenen. De koude druppels waren meer dan welkom. Helemaal doorweekt kwamen we terug boven aan. Nog even van het uitzicht genoten en toen was het al weer tijd om naar huis terug te keren. We keerden de rust de rug toe, hadden nog een spannende, hobbelige, maar ook veilige tocht van de berg en na enkele uren kwamen we terug in het drukte van de stad. Moe en voldaan kropen we even later in bed.

Brownsberg, een weekend waar ik nog lang van ga genieten!